Alleen inspirerende leiders krijgen medewerkers nog geëngageerd

De trend van de ‘silent quitters’ (voor definitie zie kaderstukje hiernaast – red.) is een interessante case omdat ik denk dat interne communicatie daar heel hard mee moet opletten. Al te vaak is de klassieke reactie op dergelijke fenomenen ‘het is een gebrek aan communicatie’. Terwijl het toch eerder een gebrek aan leadership is, in combinatie met een falende hr-aanpak. En uiteraard is communicatie daar een belangrijk onderdeel van, maar het is niet alleenzaligmakend. 

Volgens Warlop heeft het ook te maken met het feit dat tijdens corona mensen  een andere realiteit hebben ontdekt. “ Werknemers hebben gemerkt dat in extreme situaties en crisissituaties veel bedrijven zorgen voor hun medewerkers maar eens die crisissituaties voorbij zijn, wordt teruggegrepen naar “the old normal”. Ook in de communicatie aanpak merk je dat. Waar tijdens de pandemie vaak overvloedig gecommuniceerd werd, lijkt die trend gekeerd. Mensen aanvaarden dat niet meer en dan krijg je een tegenreactie. En dat begin je nu te zien.”

 Dat blijkt ook uit de resultaten van de recentste moodmeter die Katja Werbrouck van Moodfactory op het vonk-congres op 29 september toelicht. Ze ziet een enorme shift van tevredenheid naar ontevredenheid over interne communicatie. “In de eerste fase van de coronapandemie werd er heel erg gefocust op well-being en was de interne communicatie heel zorgzaam van toon en aanpak. Heel wat CEO’s waren zichtbaar en toonden empathie en betrokkenheid. Maar gaandeweg veranderde die aanpak. Vandaag zien we dat bedrijven weer naar ‘back to normal’ evolueren en wordt er opnieuw gecommuniceerd als voorheen. Dat werkt niet meer.”